Aκης Σακισλόγλου : «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα...»

Aκης Σακισλόγλου

Η είδηση πως το Δημόσιο ξεπουλά το 33% του ΟΠΑΠ «έσκασε» σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία ο Ελληνας δύσκολα θα καθίσει να επεξεργαστεί την πληροφορία. Είναι τόσα πολλά τα προσωπικά ζόρια του καθενός αλλά και τόσες πολλές οι ειδήσεις με τις οποίες βομβαρδίζεται που αδυνατεί να ξεχωρίσει το ανούσιο από το σημαντικό και το παραπλανητικό από το αληθινό. Και στην περίπτωση της πώλησης του ΟΠΑΠ υπάρχουν πολλά σημαντικά κι αληθινά τα οποία επηρεάζουν όχι μόνον τον χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού (ο ΟΠΑΠ αποτελεί τα τελευταία χρόνια τον μεγάλο χρηματοδότη πρωταθλημάτων και  πολιτιστικών θεσμών) αλλά και την ίδια την οικονομία, τον προϋπολογισμό του κράτους, τα ετήσια έσοδα, την περιουσία αυτού του δύσμοιρου τόπου.

 

Προχωρώ στο παρασύνθημα: Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι το δημόσιο είναι δυσλειτουργικό και κοστοβόρο και πρέπει να μικρύνει. Το ότι το λένε αυτοί που το γιγάντωσαν, με κάνει από την αρχή καχύποπτο. Το ότι επιλέγουν να πουλήσουν πρώτα (ίσως και μόνον) τις επιχειρήσεις που είναι κερδοφόρες, με οργίζει και με αναγκάζει να αντιδράσω. Ο ΟΠΑΠ βγήκε στο σφυρί με τίμημα περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ για το 33% και από τις προσφορές φαίνεται ΜΙΑ (ναι, δε διαβάζετε λάθος) να είναι εμπρόθεσμη, νομότυπη και πλήρης δίνοντας το ποσό των 620 εκατομμυρίων. 

 

Το ότι πίσω από τον φορέα που έκανε τη συγκεκριμένη προσφορά βρίσκεται Ελληνας επιχειρηματίας, συγκεκριμένης πολιτικής κατεύθυνσης, με παρελθόν στο χώρο του αθλητισμού, αρχικά με αφήνει αδιάφορο. Κι ο Σαββίδης να έπαιρνε τις μετοχές, τις ίδιες ενστάσεις θα είχα. Αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε κατά πόσο συμφέρει το δημόσιο να πουλήσει σ αυτήν (ή σε οποιαδήποτε τιμή) το 33% του ΟΠΑΠ, συμπέρασμα που βγαίνει εύκολα αν αναζητήσουμε τα κέρδη του Οργανισμού ετησίως. Να σας πω το νούμερο; Περισσότερα από 1,5 δις ευρώ βγάζει κάθε χρόνο ο ΟΠΑΠ από τα οποία το 33% είναι... περίπου το ποσό που θα δαπανήσει οποιαδήποτε εταιρία πάρει τον έλεγχο.

Κάποιοι λοιπόν στην κυβέρνηση αποφάσισαν να μικρύνουν το δημόσιο ξεκινώντας από το μόνο κερδοφόρο κομμάτι του. Εμείς τους ψηφίσαμε, καλά να πάθουμε!!! Θα ρωτήσω όμως το εξής: Στον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, πώς θα εξασφαλίσουν τα 500 και πλέον (γιατί τα κέρδη του ΟΠΑΠ συνεχώς αυξάνονται) εκατομμύρια ευρώ που θα χαθούν (αφού πλέον άλλοι θα τα απολαμβάνουν). Επίσης, αν εσείς είχατε μια εταιρία που έβγαζε 100.000 ευρώ το χρόνο θα την πουλούσατε 100.000 ευρώ ή θα καθόσασταν έναν χρόνο για να πάρετε αυτά τα λεφτά από το μαγαζί σας και να σας μείνει και το περιουσιακό σας στοιχείο; Φαίνεται πως στην κυβέρνηση αυτό το θέμα δεν τους απασχολεί, προφανώς γιατί η επιχείρηση δεν είναι δική τους για να την «πονάνε» αλλά και γιατί δεν έχουν την αγωνία με τί θα αντικαταστήσουν τα έσοδα της επόμενης ή της μεθεπόμενης χρονιάς (μήπως αυτοί θα είναι τότε στην κυβέρνηση;)

 

Εμάς όμως τους πολίτες μας ενδιαφέρει και μας παραενδιαφέρει. Το δικό μας «μαγαζάκι» πηγαίνουν να πουλήσουν. Την  περιουσία μας κι ένα σίγουρο έσοδο το οποίο, μπορεί να μοιάζει μικρό σε σχέση με τα χρέη που έχουμε ωστόσο... είναι μια σίγουρη πηγή, μια παρηγοριά. 

Δε θα καταλογίσω ευθύνες σε όσους φρόντισαν να μην είναι εξολοκλήρου κρατικός ο ΟΠΑΠ (δηλαδή να δίνει ετησίως 1,5 δις στα άδεια ταμεία του κράτους). Θα πω όμως ότι αν ξεπουληθεί έτσι το πολύτιμο 33% θα έχει τελεστεί ένα έγκλημα. Εγκλημα κατά του συνταξιούχου που του κόψανε τα δώρα και τα επιδόματα για να εξασφαλίσουν τα μισά λεφτά από όσα δίνει στη χώρα το 33% του ΟΠΑΠ. Εγκλημα κατά των μισθωτών και των ανέργων που φέτος ξεπάγιασαν χωρίς πετρέλαιο για να εξασφαλιστούν λιγότερα από 300 εκατομμύρια ευρώ από τους εξτρά φόρους. Εγκλημα κατά των μικρών παιδιών που το μνημόνιο τα αφήνει χωρίς Παιδεία και Υγεία για να διασφαλιστεί 1 δις ευρώ (όση δηλαδή η κερδοφορία του 66% του ΟΠΑΠ που δε φροντίσαμε να είναι δικό μας).

 

Να κάνω κλείνοντας και μια προέκταση καθαρά ποδοσφαιρική σχετικά με τον ΟΠΑΠ: Κατηγορούν τις ομάδες και τις διοικήσεις τους ότι χρωστάνε στο δημόσιο 10, 20, 30 εκατομμύρια ευρώ η κάθε μία. Κάνουν δηλαδή τον κόσμο που φορολογείται σκληρά να μισεί το άθλημα και όσους το εκφράζουν. Ξεχνάνε όμως να σημειώσουν ότι τα λεφτά (επίσης του κάθε φορολογούμενου πολίτη) που κάθε χρόνο φεύγουν από δω κι από κει σε χορηγίες και διαφημίσεις είναι πολλαπλάσια. Παραλείπουν να σημειώσουν ότι όλα αυτά τα χρέη έχουν δημιουργηθεί εν γνώση των πολιτικών παραγόντων, ακριβώς για να του έχουν ανάγκη οι ομάδες και να τους παρακαλούν για μια διαφήμιση στη φανέλα ή μια νομοθετική ρύθμιση που θα τους σώσει από τον υποβιβασμό.

 

Δεν ξέρω τι θα γίνει με το 33% του ΟΠΑΠ. Ελπίζω η κόντρα που έχει ξεσπάσει να αλλάξει τα δεδομένα αλλά δεν τρέφω και πολλές ελπίδες. Με έχουν απογοητεύσει όλοι σ αυτήν τη χώρα και φοβάμαι πως τα επόμενα χρόνια θα γίνουν και χειρότερα. Νερό, ρεύμα, παραλίες, ήλιος, αέρας. Πριν λίγο καιρό οι φωνές ότι κάποιοι θα μας τα πάρουν ακουγόντουσαν το ελάχιστο γραφικές. Σήμερα απλά περιμένουμε το μοιραίο. «Δειλοί / μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα / προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα»

 

 

 http://www.fatgames.gr